Ostatnio jak zrobiło się zimno, to odnalazłem wspaniały przycisk w moim aucie, który włącza podgrzewanie foteli. Jaka to jest wspaniała sprawa, kiedy zaczynasz czuć przyjemne ciepło na pupie i plecach. Rozkosz. Bardzo się ucieszyłem. Ale już po chwili przyszło uświadomienie, że obok przycisku z fotelami znajduje się drugi, zaślepiony, nieużywany. Jeśli miałbym droższe auto, to ten drugi uruchamiałby podgrzewanie kierownicy. Wtedy poczułem jak strasznie jest mi zimno w dłonie, którymi trzymam moją obszytą skórą kierownicę. Natychmiast zrobiło mi się smutno. Na szczęście miałem w tym momencie na tyle świadomości, że skupiłem świadomie uwagę ponownie na przyjemnym cieple fotela i wróciłem sobie radość.
Kolejny przykład na to, że szczęście i radość to kwestia naszego wyboru. No i oczywiście kolejny przykład na to, że życie w luksusie wcale nie oznacza automatycznie, że będziesz nasycony. Zawsze znajdzie się jakiś „guzik”, który nie jest aktywny w twoim aucie, a jeśli nawet wszystkie opcje wykupisz, to zawsze znajdzie się auto, które jest ciut lepsze, a ty go jeszcze nie masz. Tak jest ze wszystkim. Albo zdecydujesz, że jesteś nasycony, albo będziesz gonił przez całe życie z językiem na brodzie i smutkiem w sercu.
No i ta skala problemów. W Europie- podgrzewane fotele czy kierownica? W Afryce- miska ryżu czy śmierć? Właśnie ostatnio znajoma opowiadała o wyjeździe na safari do Kenii: „oby tylko udało się spotkać lwa w naturalnym środowisku…” a dwa dni później misjonarz opowiadając o życiu w Kenii: „oby tylko NIE spotkać lwa w naturalnym środowisku…” Skala problemów, luksus życia, decyzja na bycie szczęśliwym lub nie- wszystko to da się jakoś sensownie przejść, jeśli tylko starczy świadomości, jeśli nie damy się wciągnąć w ślepy pęd.
PS. Klikając w reklamę na moim blogu wspierasz mnie finansowo, dziękuję!
