Czy dziecko z autyzmem powinno mieć zajęcia także w wakacje? Spieram się w tej kwestii nie od dzisiaj z koleżeństwem po fachu. Osobiście uważam, że nie, z dwóch powodów. Po pierwsze dlatego, że ja potrzebuję odpocząć- tego jestem pewien. Drugi powód dotyczy samego pacjenta. Uważam, że wakacje są momentem, kiedy takie dziecko może doświadczyć zwyczajności. Co robią w tym czasie jego rówieśnicy? Wyjeżdżają z rodzicami na wczasy, na obozy, kolonie czy do dziadków. Jeżeli tylko sytuacja na to pozwala, to moim zdaniem dziecko autystyczne też powinno mieć takie szanse. Oczywiście to nie będzie łatwe, ale wydaje mi się, że warto podjąć trud. Codzienność tych dzieciaków osnuta wokół zajęć dodatkowych i dojazdów na nie już sama powoduje pewne poczucie wyobcowania i izolacji. Podczas gdy ich rówieśnicy chodzą co najwyżej na angielski i piłkę nożną, oni zahaczają jeszcze o psychologa, neurologopedę, fizjoterapeutę, trening umiejętności społecznych itd. Warto podjąć trud i zaryzykować chwilę zwyczajności przynajmniej w wakacje. Tydzień pobytu u dziadków, pomimo tego, że potem będzie trzeba „odgruzowywać” dzieciaka, bo dziadkowie mają zupełnie inne reguły. Dwutygodniowy obóz, chociaż będzie trudno dziecku, kadrze, a przede wszystkim nam samym w domu wśród wyrzutów sumienia. No i obowiązkowo czas z rodzicami, na urlopie czyli w sytuacji kiedy my, dorośli, przełączamy się w inny tryb działania niż na codzień. Nie gonimy na godzinę, nie odhaczamy kolejnych zadań z naszej checklisty, nie oszczędzamy pieniędzy i nie liczymy kalorii. Kiedyś pewien prezes, a prywatnie ojciec autystyka powiedział mi: „jak zobaczyłem co się stało w moim synem po urlopie, to natychmiast zabookowałem kolejne dwa tygodnie wolnego”- a był to człowiek wierzący w to, że jak nie pracuje, to świat się kończy.
PS. Klikając w reklamę na moim blogu wspierasz mnie finansowo, dziękuję!
