Przed nami początek roku szkolnego- czas zmiany dla dzieciaków. Zmiana zawsze niesie ze sobą stres, lecz największy jest dla tych, którzy dopiero tę drogę zaczynają. Poniżej kilka praktycznych wskazówek jak zminimalizować dawkę stresu trzylatkowi i nie obarczać go niepotrzebnie tym, co jest po stronie rodziców.
Nie pytaj dziecka czy chce iść do przedszkola. Przedstaw mu to jako fakt, np. “jak Ty będziesz się bawił w przedszkolu, ja będę w pracy. Po mojej pracy przyjdę po Ciebie i się spotkamy.” Werbalnie i niewerbalnie przekaż dziecku swoją pewność, że wiesz, co robisz. Jesteś rodzicem i skoro podjąłeś decyzję o oddaniu dziecka do przedszkola, skoro wybrałeś właśnie to przedszkole, to jest to przemyślana decyzja i masz to dać odczuć dziecku.
Pożegnaj się z dzieckiem krótko- buziak, przytulenie i wyjdź. Nigdy nie pytaj czy jest mu smutno, nie mów, żeby nie był smutny itd. Zapewne jest mu smutno i pytanie o to jest po pierwsze głupie, po drugie “podkręca” temat.
Nie kłam, że za chwile przyjdziesz po dziecko. Nie rób wody z mózgu.
Jeżeli trzylatek jest nadal pampersowany to coś jest nie tak. Albo dziecko nie rozwija się prawidłowo albo rodzic zaniedbał/ odpuścił sobie trening czystości. Tak czy siak odpowiedzialność za tę sytuację spoczywa na rodzicu, a nie przedszkolu.
Nagradzaj dziecko po odebraniu z przedszkola czymś co lubi, na przykład wizyta w ulubionej cukierni ale nie codziennie.
Nie stój przed przedszkolem i nie zerkaj przez okno (to działanie może znacząco zaszkodzić dziecku jeśli Ciebie dostrzeże, a tak naprawdę próbujesz tylko załatwić swój problem z rozstaniem).
Po odebraniu dziecka pytaj o dobre rzeczy. Nigdy nie pytaj “czy długo płakałeś”. Zapytaj raczel: “jakie zabawki są w przedszkolu”, “w co się dzisiaj bawiłeś”, “jakiego kolegę poznałeś” itd.
Jakość rozstania z dzieckiem zależy od rodzica, nie od dziecka.
W pierwszych dniach bądź wyrozumiały dla Pań nauczycielek. One skupiają się przede wszystkim na ogarnięciu nowej grupy i zapewnieniu im bezpieczeństwa, dlatego mogą nie wiedzieć ile zjadło Twoje dziecko dzisiaj na obiadek.
W pierwszym tygodniu zaplanuj sobie tak czas, żeby odbierać dziecko możliwie jak najwcześniej. Nie jest dobrze, żeby trzylatek od początku siedział do końca pracy przedszkola.
Początek przedszkola jest trudny zarówno dla dziecka jak i dla rodzica. Pamiętam jak moja córka idąc do przedszkola powiedziała: “ja Was tak kocham, i babcię kocham, a Wy mnie tutaj zostawiacie?!” Dzisiaj wszyscy się z tego śmiejemy ale wtedy to było nam- rodzicom- bardzo ciężko. Ważne, żebyś nie obarczał dziecka tym, co powinno zostać po Twojej stronie. Wypłacz się jak dziecko nie będzie widziało! Powodzenia. Dasz radę, jak i inni przed Tobą dali radę. Nie jesteś pierwszym rodzicem na świecie… choć może czasami tak Ci się wydaje 🙂
PS. To stereotypowe ale mężczyznom wszystko powyższe zwykle łatwiej przychodzi, więc może: Ojcowie, do dzieła…?
