W zeszłym tygodniu poruszyłem kwestie wpływu tabletów i smartphonów na rozwój dziecka. Jeden z komentujących ripostował, że podobnie można napisać o niebezpieczeństwie łyżek, które prowadzą do otyłości. Urzekło mnie to porównanie swoim komizmem, ale przede wszystkim trafnością. Rzeczywiście problemem, z którym się borykamy nie jest samo urządzenie, tylko potrzeba, którą próbujemy zaspokoić u dziecka, a może nawet u samych siebie. Chodzi mi o kupowanie sobie chwili świętego spokoju od dziecka. Dajesz mu wreszcie tego wymarzonego tableta w rękę i masz chwilę dla siebie (bezpośrednio odczuwalne zwłaszcza u dzieci młodszych, ale dotyczy także tych wchodzących w wiek nastoletni).
Lubię czasami pogadać o tym, jak to wcześniej było lepiej, chociaż pamiętam, że tę samą „pieśń” słyszałem jak sam byłem dzieckiem. Pamiętacie jak to było? Gdy pogoda robiła się piękna na wiosnę, nie było nas w domu. Piłka, berek, zabawa w chowanego, a wszystko to razem z dzieciakami z sąsiedztwa (kiedyś napiszę więcej o korzyściach jakie mieliśmy ze sposobów spędzania wolnego czasu, a których pozbawione są nasze dzieci). Dzisiaj, kiedy pogoda zrobiła się piękna, dzieciaki co najwyżej przełączyły się z minecrafta na tenis- ale wszystko w obrębie kilku cali dotykowego ekranu. Może tak być, ale miejmy świadomość konsekwencji takiego zagorzałego „kciukingu”. Kciuker tenisista raczej Janowiczem nie zostanie.
Ostatnio usłyszałem o Maćku. Nie znam go osobiście, ale urzekła mnie prostota zasady, którą wymyślił i konsekwentnie wprowadza w życie. Ma dwóch kilkuletnich synów. Obydwaj lubią grać na komputerze i tablecie jak przeciętne dzieciaki. Ale wiedzą, że „ile na dworzu, tyle przy komputerze”. Tego Maciek konsekwentnie wymaga od nich, ale także od siebie, bo na ten dwór najczęściej idzie razem z nimi.
I tu jest sedno problemu- czy Ty jesteś gotowy spędzić z dzieckiem ten czas, który ono jest gotowe spędzić z urządzeniem? Czy widzisz, że to jest Twoja droga, Twoja najważniejsza ścieżka kariery, Twoja kluczowa inwestycja na przyszłość?
