Dzieci identyfikują się z ojcem- syn wprost, córka przez romantyczną więź. Wszystko to wpływa na ich przyszłość- jak spostrzegają siebie, swoje role płciowe, społeczne itd. Tyle haseł teoretycznych. Natomiast w codzienności ponad 90% rodziców w gabinecie psychologa szkolnego to matki. Na pytanie o relacje dziecka z ojcem w 99% odpowiedzi: „bardzo dobrze”. Jeśli już ktoś wyrazi swój niepokój o relacje dziecka z ojcem to jest to matka! Nigdy ojciec. Problem zaczyna się przy pierwszym konkretnym pytaniu: „Relacja ojca z dzieckiem bardzo dobra, bez zarzutu, a o której mąż wraca z pracy?” I tu zaczynają się schody. Okazuje się, że ojciec pielęgnuje relację z dzieckiem najczęściej wtedy, kiedy ono śpi. Trudno się dziwić, że jest to bardzo dobra relacja- na pewno nie ma tam miejsca na konflikty itp.
Mężczyzn, którzy przecież najczęściej lubią operować konkretami, zachęcam do zmierzenia czasu spędzonego przez tydzień z dzieckiem. Chodzi o czas poświęcony dziecku, taki, kiedy obdarzamy je naszą pełną uwagą. Zabawa, rozmowa, słuchanie, pomoc w lekcjach, czytanie książki itp. Ile minut tygodniowo spędzasz ze swoim dzieckiem?
Może też uda nam się stworzyć takie narzędzie „otrzeźwiające” ojców, którzy twierdzą, że mają dobrą relację z dzieckiem. Coś na kształt kwestionariusza: jaki jest ulubiony kolor Twojego dziecka? jaka jest jego ulubiona gra? jak ma na imię najlepszy kolega/ koleżanka? jakiej bajki Twoje dziecko nie lubi oglądać? czego się boi? Inne pytania- czekam na propozycje z komentarzach.